1.
Καθόμουν σε μια μπάρα που θα ήθελε να είναι δρύινη και έπινα κάτι που το συκώτι μου δεν θα ήθελε να είναι ουίσκι. Δίπλα μου, σε ανάλογη προβληματική κατάσταση, ήταν ο Γ .Η σκηνή ήταν ιδανική για να περιγράψει αυτό που είχα διαβάσει κάπου, πρόσφατα. «Είμαστε αυτοί που οι γονείς μας δεν ήθελαν να κάνουμε παρέα». Ίσως.Η διάχυτη επικριτική μου διάθεση μάλλον είχε μουχλιάσει την ατμόσφαιρα, σαν κάτι σχεδόν ζωντανό στο ψυγείο μου, και χωρίς να μιλήσω, ο Γ. σηκώνοντας το ποτήρι μου είπε την ατάκα του: «Φίλε, αν υπάρχει Θεός, την έχουμε πουτσίσει». Το σκέφτηκα δυο δευτερόλεπτα και επειδή πόνεσε ο εγκέφαλος μου, το αποδέχθηκα. Ίσως να είχε δίκιο.
Η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς noir και κάπως έτσι μάλλον είναι και η διάθεση μου. Τον τελευταίο καιρό έχω βουτηχτεί σε έναν βούρκο περίεργης «τέχνης». Διαβάζω Irvin Welsh, το Porno, το Filth. Ξεφυλλίζω τον Ουίλιαμ Μπάροουζ για μια πρέζα μαυρίλας, βλέπω κάτι ντανταϊστικά θεατρικά, μαζί με ταινίες όπως το Οργισμένο Είδωλο, μέχρι και στα μπουζούκια πήγα. Τίποτα δεν βοήθησε.
Η ατάκα για τον Θεό μου έμεινε καρφωμένη σαν τσίχλα στο μυαλό. Και αν όντως υπάρχει; Τότε όντως την έχουμε πουτσίσει. Άσχημα. Και γι' αυτό άνοιξα το blog. Μπας και μεινει τιποτα.
posted by switters @ 10:31 AM
Comments: 5
