Thursday, April 19, 2007

To burn out εφτασε

H δουλειά είναι τόσο γελοία απαιτητική όσο και άχρηστη και με το ζόρι προλαβαίνω να μπω στο blog. Πόσω μάλλον να γράψω. Αυτό που θέλω να πω είναι πως πετάω κάτι σκόρπιες σκέψεις μέσα από το ταλαιπωρημένο, μισοκαμμένο κρανίο μου στα μούτρα σας.

1. Αν γινόταν Παγκόσμιος Διαγωνισμός άκαιρης και άχρηστης χρήσης των γυαλιών ηλίου, βλέπω κάτι τύπισσες που αντικρίζω καθημερινά στο Μετρό να κερδίζουν τη πρώτη θέση εύκολα. Ρε κορίτσια, σκοτεινά είναι, βγάλτε τα γυαλιά - μάσκες, πάλι άσχημες είστε.


2. Οι Αμερικάνες τουρίστριες έχουν καταλάβει το κέντρο της Αθήνας. Κυκλοφορούν σε μεγάλες ομάδες (νομίζουν πως είναι ασφαλές), στα μαγαζιά παίρνουν ένα μπουκάλι κρασί ανά 9 άτομα (η παγκόσμια οικονομία περνάει κρίση) και ανεξαρτήτως καιρού φοράνε σανδάλια στα άσπρα, άσχημα και παχουλά τους ποδαράκια.


3. Είμαι 27 χρονών και δεν ξέρω να ξυρίζομαι. Η πρόταση φαίνεται γελοία από μόνη της, αλλά είναι αλήθεια. Σχεδόν δηλαδή. Ξέρω, να ρίχνω στο χέρι μου αφρό, να τον απλώνω στο ξηρό μάγουλο μου και να ζεσταίνω με – πολύ σπάταλο, οικολογικά εγκληματικό – καυτό νερό. Ξέρω να ακουμπάω το ξυράφι, να νιώθω πως παίζω σε διαφήμιση με αυτούς τους τύπους χωρίς προγούλι και μια γκόμενα που φορα το γαλάζιο πουκάμισο τους να τους περιμένει χαμογελαστή και δροσερή έξω από το μπάνιο. Ξέρω βασικά τα τυπικά. Δια τηλεοράσεως. Και κόβομαι διαρκώς.

4. Έχω μεταβληθεί και επίσημα σε έναν μικροαστό, με δάνειο. Η εμπειρία μου με τις τράπεζες ήταν φρικιαστική. Έσφιγγα το (σχεδόν άδειο) πορτοφόλι μου όποτε μιλούσα μαζί τους. Σκέφτηκα να τους ζητήσω να με φιλήσουν, αφού όταν κάνω σεξ (με γαμάνε στη προκειμένη) θέλω και λίγο έρωτα.

5. Ο Σαρμπέλ έχει εκτοπίσει στη κορυφή του hate list μου, ακόμα και την μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητη πρωτιά της Ελντας Πανοπούλου.

6. Είμαι επίσημα ερωτευμένος με την Marion Cotilliard.

Επιστρέφω στη φούσκα μου, οι ανακρίβειες και οι βλακείες είναι αφορολόγητες και δεν έχουν penalty όπως οι γαμωτράπεζες. Επίσης, μια βόλτα 3 λεπτών στη blogosfera με έκανε να θέλω να κλείσω το blog μου. ΄Η να αρχίσω ανελέητο metablogging. Πλην εξαιρέσεων σαφώς.

Sunday, April 1, 2007

Ετεροχρονισμένο

Κάθεσαι στα πόδια μου και κλαις. Ζητάς να σταματήσω να μιλάω. Σου λέω, την αλήθεια, δεν μπορώ άλλο, άσε με ήσυχο πια.
Και αρχίζεις να απαριθμείς τα παλιά, όλα όσα περάσαμε μαζί, όλα τα όμορφα απογεύματα, κάτι ξυπνήματα, στιγμές που το μόνο που μετρούσε ήταν η στιγμή.
Μαλακίες και αδικίες. Αν υπήρχε διαιτητής των σχέσεων, θα σε είχε αποβάλλει με κόκκινη εδώ και ώρα. Αλλά είναι πουλημένος ο καριολης.
Έξυπνο κορίτσι, προχώρα τη ζωή σου. Μην μένεις σε μέτριους στον ρόλο των καλών, σαν και μένα. Οι χαμένες ψυχές δεν είναι ασφαλισμένες και ένας έγκαιρος χωρισμός, σώζει από πρόωρη γήρανση.
Αυτό ήταν ετεροχρονισμένο.
Αλλά κάτι κυριακάτικα απογεύματα όπως αυτό, με τα σεντόνια να βρωμάνε το πατσουλί της χθεσινής ανώνυμης, και το ξύρισμα να είναι ο μόνος τρόπος να εξαγνιστώ, λείπεις και ας μην το πω ποτέ. Για να μην χαλάσω το καλοσμιλεμένο μου , σκληρό, προφίλ.

Labels:

Saturday night live

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Πανέμορφα περάσαμε στη συναυλία* του Κωνσταντίνου Β. χθες. Ευτυχώς ο Γιάννης έχει μια πανέμορφη συνήθεια** και η εναλλακτικά ντυμένη Χ.***, μια ακόμα καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων.




*Αρπαχτή 45 λεπτών αξίας 29 ευρώ

** Ευσπλαχνικός αλκοολισμός

*** Ελευθεριότητα σεξουαλικών ηθών.