Sunday, January 21, 2007

RIP Lava Bore. Γαρδελλης των '00s



Ήταν η εποχή που κάπνιζα τα Camel Lights τα παλιά. Τα καλά, για τους μύστες. Δεν ήμουν αμούστακος, όχι, απλά νεότερος. Κατηφόριζα τη Φιλελλήνων, έριξα ένα βλέμμα γεμάτο προσποιητή νοσταλγία στο μέρος όπου κάποτε (το 1950) ήταν το παπουτσάδικο του παππού μου και καταράστηκα την ατυχία που δεν με γέννησε πλούσιο. Έφτυσα.
«Έχω την εντύπωση πως το μαγαζί θα μυρίζει σαν αποδυτήρια ποδοσφαιρικής ομάδας. Αντρών» είπε με την γνωστή εύθυμη απαισιοδοξία του ο Γ. Δεν μύριζε αποδυτήρια. Εκτός και αν στα εσωτερικά των γηπέδων, έφηβες – εν δυνάμει – παρθένες, λολίτες από τα Βαλκάνια και κακοκουρεμένοι Γιουγκοσλάβοι αναμειγνύονται ακούγοντας «τις επιτυχίες της εποχής».
Απ’ έξω είχε έναν φοίνικα, μια επιγραφή με νέον που έγραφε “LAVA BORE” και από μέσα, οι υποσχέσεις έκαναν παρέα με την τεστοστερόνη και τις φερομόνες. Όσοι έχουν περάσει από Σταδίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα δεν μπορεί να μην το έχουν προσέξει. Μερικές φορές, συνήθως τις Τρίτες, ορδές από ορεξάτα νιάτα, κοντά στα 16 μέλη 5μερων εκδρομων από Βαλκάνια, αλλά και δροσερές Σουηδέζες με λευκά πόδια, Αυστραλέζες με φακίδες και Αμερικάνες που δηλώνουν Καναδέζες, λόγω ταξιδιωτικών οδηγιών, πηγαίνουν προς τον ναό του Σταμάτη Γαρδέλλη των 00’s.
Στους Ολυμπιακούς, το trash μαγαζί έζησε τις δόξες του. Αποκλεισμένοι Ιάπωνες τζουντόκα φασώνονταν με γκόμενες από το Λουξεμβούργο, παίκτριες βόλεϊ χούφτωναν Έλληνες με abibas παπουτσάκι και το σύμπαν τα είχε παίξει κανονικά.
Και ξαφνικά, ένα μαλακισμένο που μαχόταν (για τι;) πέταξε μια μολότοφ και παρέδωσε τις ελπίδες του μέσου Έλληνα για κοσμοπολίτικο υπερατλαντικό γαμήσι στις φλόγες.
Εχω μια κατάρα για σε, σαβουρογάμη άπλυτε, εμπρηστή ελπίδων. Σου εύχομαι να γίνουν μόδα ξανά οι Dr Martins και να χαρακτηριστείς trendy, μόνο και μόνο γι’ αυτό που έκανες. Και να λουστεί και το μαλλί σου ερήμην σου. Φυσικά.

PS 1. Την λυπηρη πληροφορια την πηρα από
εδώ. Αρχιδια.
PS 2 Έχω μια άσχετη απορία. Για λίγους . Γιατί θεωρούν κάποιοι πως θα δίνω τα καλά μου τα ευρω για να διαβαζω σε χαρτί τουαλέτας, έναν καραφλο με φωτογραφία Λολίτας να μου λεει μουτς; Τοσο ανωμαλοι υπαρχουν; Και μην μιλήσει κανείς για «ζηλόφθονες κομπλεξικούς». Ήμαρτον, τι να ζηλέψω;