Take Five
Καλή φάση αυτό με τα 5 πράγματα που πρέπει να ξέρετε για μένα, χωρίς να ξέρετε εμένα. Σε βγάζουν από το τέλμα και δίνουν μια αίσθηση φιλίας και συντροφικότητας στη στυγερή blogo(σλο)βλακία.1. Είμαι τρελαμένος με το διάβασμα. Με το εσωστρεφές και ανούσιο διάβασμα. Είμαι junky. Στο σπίτι μου, πάντα υπάρχουν πράγματα να διαβάσεις. Aκομα και στους τοίχους. Εχω χάσει αεροπλανο, εχω ξεχάσει να φάω, έχω αρνηθεί εξόδους γεμάτες υποσχέσεις για ένα καλό βιβλίο. Εχω διαβάσει ο,τι βλακεία υπάρχει , ακομα και το nick μου από βιβλιο είναι (οποιος το βρει κερδιζει ενα υπογεγραμμενο ποστ απο μενα με μελλοντικη αξια) και πάντα ο στόχος μου ήταν να γράφω καλά. Κάποια στιγμή, θα το κάνω.
2. Η πιο έντονη ανάμνηση μου, ήταν όταν ήμουν μικρός στο μίζερο σπίτι της γιαγιάς μου, ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Η Θεούσα grandmother, μου έλεγε για την ζωή μετά τον θάνατο. Έβαλα τα κλάματα, σκεφτόμενος αυτό το μάταιο, αέναο της ζωής. Δηλαδή θα ζω για πάντα; Για πάντα; ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ; Έκλαιγα για δυο μερες με τις πρώιμες φιλοσοφικές μου σκέψεις. Μετά ανακάλυψα το αλκόολ.
3. Δεν φοβάμαι κανέναν άνθρωπο, δεν φοβάμαι την πλήξη(έχω το νούμερο 1 και άλλες καβάντζες), δεν φοβάμαι την μοναξιά. Φοβάμαι τον θάνατο. Τον αργό, εκφυλιστικό θάνατο. Και τον δικό μου και των ανθρώπων που αγαπώ. Περιμένω το φάρμακο κατά του καρκίνου, για να κόψω το κάπνισμα. Που είναι και αντίδοτο κατά της μοναξιάς μου, ενίοτε…
4. Είμαι ψώνιο. Με τα ρούχα. Θέλω να είμαι μονίμως καλοντυμένος, ακόμα και όταν παίζω μπάλα. Όχι ρηχά, αλλά με στιλ. Όχι με στάμπες DKNY στο μέγεθος των βυζιών της αδικοχαμένης Αν Νικολ στο στέρνο, αλλά διακριτικά και ψαρωτικά. Δεν το καταφέρνω πάντα, αλλά είμαι σε καλό δρόμο. Και δεν είμαι gay, για όσους σκέφτηκαν το αντίθετο.
5. Ο φόβος της μικροαστικής ζωής φωλιάζει μέσα μου. Βγαίνοντας από μια παρανοϊκή οικογένεια, έχω δυο αξιώματα: Μισώ τον ανεύθυνο πατέρα μου. Και αγαπώ με όλα τα διαθέσιμα συμπλέγματα τη στοργική μάνα μου. Δεν θέλω μια σχέση κατ’ ανάγκη, ένα σάπισμα σε ένα μικρό διαμέρισμα με κάποια λάθος επιλογή. Και γι’ αυτό όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην αντικοινωνικότητα. Αν και θα ήθελα να κάνω μια κόρη τσαχπίνα και έξυπνη κάποια στιγμή.
Ευχαριστω τη Lee για τη προ(σ)κληση. Πεταω το μπαλακι στους ανορεχτους
Polikarpos
misirlou
Bruce
Allimiamera
Ηοb
και στον βαρυ αυτοαναφορικο Tom
posted by switters @ 6:04 AM
Comments: 19
